Vijf amuses, dertien gangen en friandises toe. Wow! Dat aten wij bij El Celler de Can Roca. El Celler de Can Roca? Ja, het beste restaurant ter wereld volgens de ’50 World’s Best Restaurants’. Een van de meest toonaangevende lijsten door en voor chefs, restaurant critici en natuurlijk foodlovers. El Bulli en Noma kent iedereen, maar wist je dat El Celler de Can Roca sinds 2011 afwisselend met Noma op de eerst of tweede plaats stond? Al in 2009 ontvingen de gebroeders Roca hun derde Michelinster. Tijd om ze te leren kennen.
Als een klein kind zo blij. Mijn hart maakte een sprongetje toen we het etentje bij El Celler hadden gewonnen. Voor een eetliefhebber als ik, een ultieme droom. Hoe moeilijk is het niet om een tafel daar te bemachtigen of überhaupt bij het beste restaurant ter wereld te kunnen gaan eten?
Wij hebben wel vaker in sterrenrestaurants gegeten, zoals bijvoorbeeld bij Yamazato in het Amsterdamse Okura hotel, maar noch nooit zoals bij El Celler. Het overtrof alle verwachtingen. Ik zou niet eens weten welke superlatieven ik hiervoor zou moeten gebruiken. Hier in Nederland eet je vaak niet meer dan drie of vier gangen. Bij sterrenrestaurants als De Leest of De Librije gaat men hier niet verder dan zeven- of achtgangen. Zeventien gangen is dan ook het summum.
El Celler de Can Roca is het restaurant van de gebroeders Roca, die gezamenlijk het restaurant bestieren in hun ouderlijke woonplaats Girona. Een kleine 1,5 uur rijden ten noorden van Barcelona. Ze staan bekend om hun creatieve Catalaanse keuken die ze slim naar combineren met wereldse invloeden. In mijn ogen bevatte ons menu veel Aziatische fusion invloeden. Het hoge artistiek gehalte van de gerechten was overwelmend. Voor mij was het ware kunst.
Rond half negen kwamen wij aan bij het restaurant. Enthousiast begroet door de Chef, die ons groepje verwarde met de echte Aziatische V.I.P’s die klaarblijkelijk een Private Dining hadden geboekt.
Via een eigenlijk onopvallende ingang kom je op de serene binnenplaats met terras en serre/bar, vandaar uit betraden wij het restaurant. Het restaurant is heel stijlvol ingericht met veel hout, open ruimtes en glas. Midden in het restaurant staan bomenstammen, alsof je verbonden staat met de natuur. Door elke twee tafels te scheiden met een ‘uitserveertafel’ voor de zwarte brigade, was de setting bijzonder intiem. Met onze buren hadden wij onze eigen bediening. Onze ronde tafel was simpel en sober gedekt: wit linnen, een (onder)bord en wat stenen ter decoratie. Fijn.
Vijf amuses kregen wij maar liefst. Wij begonnen met een rondje om de wereld. Een concept dat de gebroeders vaker gebruiken, maar bij ons vooral Azië aandeed. Wij deden China, Thailand, Japan, Korea en Peru aan. Hele kleine mooie hapjes met heel veel en enigszins complexe smaken. Het hapje Peru was voor ons groepje ‘Aziaten’ het minst bijzondere. Geserveerd in een donkergrijze lampion, was dit de zeker een openingsknaller.
Ons tweede kunstwerk, deed mij direct denken aan een galeriesetting. Vijf mini-hapjes werden tentoongesteld op een soort mini-keuken/bar met een decor waar de drie jonge gebroeders Roca een rol spelen. Een traktatie voor het oog. Speciaal voor ons dames was de Campari vervangen door een non-alcoholische druivensapje.
Snel hierna kwam de bonsai-olijfboom met groene olijvenijs op tafel. Kleine ijsbonbons met de smaak van olijven in een soort ‘suiker’laagje. Zeer bijzonder, alhoewel je misschien wel moet wennen aan de combinatie van ijs en olijven.
Van de boom gingen we naar het koraal, met amuselepels gevuld met een oester in zwarte knoflook en een ceviche van zeebrasem. Van alle amuses denk ik, dat de yin-yang oester met zwarte knoflookcrème bij mij de favoriet was.
We sloten de amuses af met een combinatie van St. George champignons: kleine champignon bonbonnetjes met een brioche gevuld met champignonsoep. De brioche deed me denken aan een klassieke Shanghai Xiao Long Bao (上海小笼包), kleine gestoomde broodjes met daarin een vleesbouillon die vrijkomt zodra je je tanden in het broodje zet.
Zo en nu moest het echte werk nog beginnen. De volgende dertien gangen werden uitgeserveerd op een voor ons rap tempo. Waar wij hier gewend zijn om tussen de gerechten door een vijftien of twintig minuten te wachten, draaide de El Celler keuken geolied. Acht uur tafelen zou een beetje teveel van het goede zijn.
De overgang van amuse naar de eerste gang was feilloos op elkaar afgestemd. We beginnen met een lichte consommé van dezelfde St. George champignons met kleine met miso en eidooier gemaakte ‘gnocchi’. Een lichte start.
Direct hierop volgde een heel mooi klein stukje rode mul met onder andere kombu, zeekraal, een schuim van peer en een azijn gemaakt van Bonita vlokken. Kunstig en heerlijk.
Het volgende gerechtje was tongstrelend. De zachte net gare langoustines in een soort saus van cacaobonen en eekhoorntjesbrood. Een van mijn favoriete gerechten om het zo te benoemen.
De erwten met een schuim van erwten, zoethout, kleine blokjes Iberische ham en een vleugje citroen kwamen ons tegemoet. Door de frisheid en de mooie groene kleur, een mooi lentegerechtje.
We vervolgde ons eetfestijn met gebakken duif op een bedje van gefermenteerde en aangemaakte rijst op een Japanse wijze. Volgens het menu gebruikten ze en ‘koji-saus’, wat je krijgt door bijvoorbeeld rijst of gerst of sojabonen te fermenteren en soms nogmaals te fermenteren. Er bij werd een soort kroepoek van rijst met een beetje parfait van duif geserveerd. Bijzonder Aziatisch eigenlijk.
Mijn favoriete gerecht waren de garnalen, met een garnalenbisque en heerlijk knapperige garnalenpoten. Misschien een beetje vreemd voor sommigen, maar net zoals een bij ‘soft shell crabs’ kun je knapperige garnalenpoten met schil en al opeten. Verrukkelijk, het zachte iets wat zoete garnaal met een krachtige bisque gecombineerd met het krokante van de poten.
Na deze zesde gang waren wij nog niet eens op de helft! Gelukkig konden wij het uitserveren enigszins temporiseren. Gang zeven bestond uit een mooi stukje vleet, een soort rog met een zoete saus van rabarber en gegrilde paprika. Een bijzonder stukje vis dat je niet snel zelf zult eten of op een kaart in Nederland aantreft.
Ons laatste visgerecht bestond uit een klein stukje rode zeebrasem, een soort zeebaars met erop een schitterend kunstig mozaïekje gemaakt van ‘samfaina’, de Catelaanse variant op een Franse ratatouille. Een mooie afsluiter voor de start van de vleesgerechten.
Als echte Aziaat ben ik stiekem dol op speenvarken. En ja hoor, het volgende gerecht bestond uit een stukje langzaam gegaarde geroosterde Iberische speenvarken met een soort ‘Thaise’ salade. Zalig.
Hierna kregen wij een lam op drie wijzen bereid met aubergine en kikkererwtenpuree. Zelf ben ik niet echt een lamsvleesliefhebber of kenner. Mijn tafelgenoten vonden het echter heerlijk.
Het laatste vleesgerecht bestond uit kalfsoester en onder andere kalfsmerg en avocado. Naar mijn inzien een nogal zwaar gerecht ten opzichte van alle lichte combinaties die we hier voor hebben gekregen.
De jongste van de gebroeders Roca, Jordi, is verantwoordelijk voor de patisserie en wat een kunstenaar is hij. Zelfs als je helemaal vol bent van bovenstaande tiengangen, bij het zien van zijn nagerechten krijg je spontaan weer trek.
We begonnen de desserts met een ‘Turks parfum’. Een gerecht met onder andere roos, perzik, saffraan, komijn, kaneel en pistache. De bedoeling was om alle losse onderdelen met elkaar te mengen en dat te eten. Hierbij kregen wij een papieren horentje met Turkse parfum welke direct na een hap moesten ruiken. Om deze manier versterkte de losse gerechtjes en de parfum elkaar.
De blikvanger van de desserts was de ‘Orange colourology’. Een schitterende bol gemaakt van suiker met daarin allerlei citrusvruchtballetjes en wat room. Bij het breken van de bol sprongen alle kleuren op. Een verrukkelijke frisse combinatie tussen de zoetzure citrusvruchten, de volle room en het knapperige suikerwerk. Dit dessert viel zo in smaak dat een van mijn tafelgenoten voor de grap een extra portie hiervan vroeg, welke wij verrassend genoeg ook nog kregen. Absoluut zeer attent.
Het laatste dessert was de ‘Cubaanse sigarendoos’, een combinatie van chocolade, vanille, gedroogde pruimen, cacao en stukjes tabaksblad. Een mooi dessert waar het gevoel van een sigarendoos door het tabaksblad werd versterkt.
We sloten de avond af met koffie en voor mij een hele mooie Tieguanyin (铁观音), een Oolong theevariant met een enigszins bloemige smaak. Ook hier weet El Celler wat ze hier doen. El Celler heeft een speciaal theemenu met een grote variëteit aan losse thee. De thee wordt ook voor je bereid, met de voor de thee geschikte temperatuur en trektijd. Waren we nog niet voldoende verwend, kwam de zogeheten Roca on Wheels, een vrolijke dessertkar vol met huisgemaakte friandises.
Rond een uur of half twee in de nacht was het tijd om terug te keren naar ons hotel. In vier uur tijd hebben wij keizerlijk genoten van de culinaire hoogstandjes van de gebroeders Roca. Een ervaring die je niet zomaar in woorden kunt vatten, behalve dan te zeggen wow. Vijf amuses, 13 gangen plus friandises is niet een etentje dat je elke maand zult doen, maar wat een ervaring. Persoonlijk was ik na gang 6 of 7 al redelijk voldaan, alhoewel ik echt niet alle andere gerechten en zeker niet de desserts had willen missen.
Mijn geluk (en pech) is dat ik momenteel geen alcohol mag drinken, zoals de heren. Het bijpassend wijnarrangement serveert namelijk vijftien bijpassende (dessert)wijnen en een cava als aperitief. Ook dat is uitstekend bij elkaar gezocht. El Celler heeft namelijk een zeer indrukwekkende wijnkelder met maar zo’n 2800! verschillende wijnen, en een van de drie gebroeders is verantwoordelijk voor alle wijnen.
Een etentje bij El Celler de Can Roca is niet zomaar een etentje. Het is een avondje kunst met eten en beleving op het hoogste niveau. Een absolute aanrader en het mag wat kosten. Het is een avondje die je lang bij blijft.
Wil je zelf een keer bij het beste restaurant ter wereld eten? Op de eerste van de maand kun je reserveren tot 11 maanden vooruit. Makkelijk is dit echter niet. Wil je zeker zijn van een etentje, dan zijn er gespecialiseerde reisbureaus die bijzondere culinaire reizen organiseert, zoals bijvoorbeeld reisbureau Buitenlandsche Zaken.
El Celler de Can Roca
Calle Can Sunyer, 48,
17007 Girona, Spanje
cellercanroca.com